بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست

چکیده سابقه و هدف: استفاده از آتل و بی حرکتی اندام پس از ترمیم تاندون ها بخشی از درمان روتین آسیب تاندون ها است، اما در خصوص مدت زمان بی حرکتی اندام اختلاف نظر وجود دارد، زیرا بخشی از عوارض آسیب تاندون به بی حرکتی طولانی مدت عضو آسیب دیده باز می گردد. لذا در این مطالعه حرکت زودرس و بی حرکتی طولانی به دنبال ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست مورد مقایسه قرار گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، 240 بیمار مبتلا به آسیب حاد تاندون های فلکسور عمقی انگشتان دست در zone ii وارد مطالعه شدند. بیماران دچار آسیب هم زمان تاندون های اکستانسور دست، آسیب هم زمان هر دو سطح دست، شکستگی استخوان در عضو مبتلا و آسیب عصبی هم زمان از مطالعه خارج شدند. تمام بیماران تحت عمل جراحی تاندون به روش های معمول قرار گرفتند. در 48 بیمار (گروه مورد) بی حرکتی عضو آسیب دیده پس از 14 روز برداشته شد، اما در 192 بیمار (گروه شاهد) بی حرکتی عضو تا 28 روز ادامه داشت. پس از اتمام بی حرکتی، هر دو گروه به مدت 3 ماه تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند. در پایان سه ماه عملکرد عضو با روش buck-gramcko ارزیابــی و با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه روی 240 نفر و 252 تاندون (185 تاندون در گروه شاهد 185 و 67 تاندون در گروه مورد) انجام شد. در گروه شاهد، عملکرد عالی در 72 درصد، خوب در 17 درصد، متوسط در 6 درصد و ضعیف در 5 درصد موارد مشاهده شد، در حالی که نوع عملکرد درگروه مورد به ترتیب 67، 16، 9 و 8 درصد بود (ns). درگروه مورد 2 مورد ( 3 درصد) درطی مدت فیزیوتراپی و پیگیری دچار پارگی کامل شدند که مجدداً تاندون ترمیم گردید. نتیجه گیری: حرکت دادن عضو پس از 14 روز نتایج درمانی قابل قبولی داشته و درصورت وجود تیم فیزیوتراپی مناسب و همکاری بیمار و خانواده، می توان بی حرکتی عضو را به 3 – 2 هفته کاهش داد. واژگان کلیدی: ترمیم تاندون، حرکت زودرس، buck-gramcko